Indeling ziektelast
De herziene NHG-Standaard COPD (2021) kent nog maar 2 ziektelast niveaus.
- De ernst van de luchtwegobstructie correleert slechts in beperkte mate met de klachten die patiënten ervaren.
- De fysiologische stoornis, uitgedrukt in de mate van luchtwegobstructie, en de klachten, beperkingen en kwaliteit van leven vormen samen de hoofddomeinen van de ziektelast.
- De behandeling van COPD bestaat uit het steeds opnieuw in kaart brengen, behandelen en monitoren van de volgende 4 subdomeinen:
- klachten, hinder en beperkingen, gemeten met de CCQ ≥2, en dyspneu, gemeten met de MRC ≥3
- frequentie van longaanvallen ≥2 longaanvallen per jaar behandeld met orale corticosteroïden of ≥1 ziekenhuisopname per jaar
- voedingstoestand, bepaald aan de hand van gewicht en body-mass index (BMI). Ongewenst gewichtsverlies > 5%/maand of > 10%/6 maanden of verminderde voedingstoestand (BMI < 21 kg/m2) zonder andere verklaring
- mate van luchtwegobstructie, gemeten als FEV1 na bronchusverwijding < 50% van voorspeld of < 1,5 l absoluut Of progressief longfunctieverlies (bijvoorbeeld ↓ FEV1 > 150 ml per jaar) gedurende ≥ 3 jaar (≥ 3 metingen). Gebruik voor het bepalen van de ziektelast de laatste spirometrie-uitslag.
COPD met lichte ziektelast: geen van de subdomeinen afwijkend.
COPD met verhoogde ziektelast: als ≥ 1 van de 4 subdomeinen afwijkend is.